Wspinaczka górska we Włoszech

Swoje wakacje we Włoszech zapamiętasz na długo. W tym artykule znajdziesz informacje na temat wycieczek górskich we Włoszech.

10 najpiękniejszych wycieczek górskich we Włoszech

1-    Wspinaczką Oskara Schustera na Plattkofel

Od wejścia po linie przechodzimy przez rampę. Następnie kierujemy się na półkę skalną graniczącą z wąwozem. Stąd prowadzi się stromo na półkę skalną i kierujemy się prosto na stopień ścienny. Dalej w górę podążamy ponownie lekko w prawo do kolejnego stopnia przy ścianie i wreszcie żebrem wjeżdżamy do kotła gruzowego. Po przejściu przez nią i wejściu po wspornikach po gładkim stopniu w ścianie dochodzimy do krótkiej drabiny.

Po wąskiej szczelinie nad schodami w ścianie wchodzimy na pasmo odsłonięte po lewej stronie za rogiem. Następnie idziemy prawą krawędzią wąwozu pod skalną wieżę, którą obchodzimy po lewej stronie, aby dotrzeć na grań szczytową. Zejście następuje przez południowo-zachodnią flankę do Plattkofelhütte lub w lewo przed nią na Friedrich August Weg. Prowadzi to z powrotem do dolnej stacji kolejki Langkofelbahn.

2-    Północna ściana Sulden w Vertainspitze

U podnóża lodowej ściany skręcamy w prawo i wspinamy się pod górę wzdłuż krawędzi lodu, pomiędzy pionową ścianą lodową a skałami. W nieco bardziej płaskim miejscu wspinamy się pod górę na lodowiec po lewej stronie i mamy wspaniałe miejsce do stania na kolejnej półce. Stamtąd idziemy już całkiem prosto pod górę, ciągłym podjazdem (ok. 60°). Dalej ściana jest nieco odchylona do tyłu, ale nadal trzeba pozostać przywiązanym liną, ponieważ niektóre pęknięcia przechodzą przez lód. Teraz ściana staje się bardziej płaska i po prawej stronie widzimy bardziej płaskie miejsce na skalistym grzbiecie, gdzie najlepiej jest się wspiąć i podążać granią pod górę. Poniższa grań prowadzi do przedszczytu, gdzie po wschodniej stronie przekracza się zbocze na szczyt Vertainspitze, z którego roztacza się szczególnie piękny widok na basen lodowca i Hoher Angelus.

Z Vertainspitze schodzimy po południowo-zachodniej stronie przez grzbiet blokowy i przekraczamy basen. Jedynymi znacznikami są kopce, ale przy odrobinie orientacji można łatwo znaleźć ścieżkę. Poniżej Rosimjoch schodzimy do Rosimferner i trzymamy się lewej krawędzi lodowca, albo na lodzie, albo na skałach obok niego. Po opuszczeniu lodu schodzimy piargiem do Rosimtal i już po chwili wracamy na dobrze rozwinięte szlaki turystyczne. Zawsze jedziemy prosto, jak wskazują drewniane znaki, w stronę Sulden. Przy drewnianej rzeźbie koziorożca na Rosimboden ścieżka odchodzi do Sulden. Następnie skręcamy w lewo i wędrujemy przez piękny górski las sosnowy w dół do doliny. Po dotarciu do terenu narciarskiego kierujemy się szeroką leśną drogą na północ. Niedługo potem schodzimy z trasy w lewo i podążamy leśną ścieżką pod wyciągiem. Za mostkiem nad potokiem dochodzimy do znanego nam już z trasy podjazdu niewielkiego wyciągu orczykowego i po chwili docieramy do parkingu.

3-    Chudy kamienny filar południowo-zachodni

Z parkingu Egger Höfe w Antholz Mittertal idziemy szlakiem pieszym w kierunku Rieserfernerhütte do linii drzew. Wcześniej ścieżka schodzi lekko w dół do 2040m. Przechodząc przez duży rów schodzimy ze ścieżki i wspinamy się po trawiastej grani bezpośrednio w stronę filaru. Na początku od krawędzi do wejścia chodzimy po płaskich płytach i nadal możemy bez problemu poruszać się bez lin. Wejście znajduje się na wysokości 2500 m. a czas spaceru wynosi ok.2 godziny.

Po dotarciu na ostatni wyciąg zjeżdżamy siedmiokrotnie korzystając z trasy zjazdowej na trasie Heimatbühne na południowej ścianie filaru. Tylko krótkie 20 m., następnie 50-60m każdy. Orograficznie zawsze musimy trzymać się lekko w prawo. Ostatni stojak jest nieco ukryty we wnęce pod krawędzią. Wszystkie stojaki do zjazdów są wyposażone w karabińczyki i zawiesia. Od podstawy muru wracamy tą samą trasą, co podejście.

4-    Krobath Metzger Korspite Nordkante

Z Riofreddo jedziemy rowerem lub rowerem elektrycznym leśną drogą do Kaltwassertal. Na końcu doliny leśna droga pnie się w górę i wjeżdżamy na wysokość około 1220m. poziom morza. Droga leśna w tym miejscu się rozwidla. Skręcamy w lewe rozwidlenie i dochodzimy do wysokości około 1320m. Nad poziomem morza wybierz szlak turystyczny nr.618. Tutaj chowamy rower (e-bike) i podążamy ścieżką. Około godz.1420m. Ścieżka ta również rozdziela się na poziomie morza i skręcamy w lewo na ścieżkę nr.630 w kierunku biwaku „Carnizza di Riofreddo”. Stąd idziemy ok.45 minut bezdrożna, w kierunku zachodnio-południowo-zachodnim wzdłuż efektownej, żółtej ściany północnej od szczytu drabiny do wejścia ok.1800 m. poziom morza. Wejście znajduje się na prawym skrzyżowaniu. Wczesnym latem nadal można spotkać pozostałości starego śniegu.

Wspinamy się przez uderzający Kugyband w kierunku zachodnim, mijając kamiennych ludzi i druty zabezpieczające, początkowo po północnej stronie. W rejonie Pinnacolo del Vallone dochodzimy teraz do południowej strony pasma górskiego i podążamy szlakami. W ten sposób docieramy do via ferraty wschodniej Kaltwasserscharte. Teraz jest ok.50 metrów do przepaści i z powrotem do Kaltwasserkar. Górny obszar jest również zabezpieczony linami i nie jest zbyt łatwy do przejścia, ponieważ żwir nie jest zbyt twardy. Z perspektywy czasu ścieżka nr.627, ale jest coraz lepiej i dochodzimy do ścieżki nr.618, która dowozi nas z powrotem na rower.

5-    Duża końcówka uszu:

W pierwszej części liny znajduje się kilka standardowych haków, a pierwsza asekuracja wyposażona jest także w dwa haki profilowane. Reszta ma tylko mobilne kopie zapasowe. Jednak na skale mamy wiele dobrych możliwości zabezpieczenia się klinami i przyjaciółmi. Część zjazdowa przebiega po ustawionej trasie zjazdowej za pomocą zwykłych haków.

Start znajduje się nad jeziorem Antholz i podążamy ścieżką nr.39 Po ok.500 m. Po dotarciu do Riepboden skręcamy w prawo przed tablicą pamiątkową Steina. Niedługo potem szukamy kopców. Podążamy nimi i kontynuujemy wspinaczkę stromo aż do trawiastego pobocza. Stamtąd wyraźnie widać duży czubek ucha. Stamtąd szukamy najlepszej drogi, aby dostać się najpierw w kierunku Tuplenscharte (wejście). Czas wejścia na górę trwa ok.2 do 2,5 godziny

Z ostatniego miejsca rozstawiania liny 3x60m. w linii prostej. W każdym przypadku ustawione są również stojaki do zjazdów. Stamtąd wspinamy się łatwą wspinaczką ok.100 m. do szerokiego rowu. Następnie wracamy trasą wspinaczkową do punktu początkowego nad jeziorem Antholz.

6-    Bella e Cattiva – Val Di Ledro

Idziemy starą drogą, która początkowo przebiega przez krótki tunel, aż do szlabanu, na którym obowiązuje zakaz jazdy. Jedziemy dalej drogą przez krótką chwilę, aż dotrzemy do siatki skalnej, za którą znajduje się ścieżka pod górę. Idziemy tą ścieżką w górę i dochodzimy do filaru z trasą Caino e Abele. Stamtąd idziemy prosto na płaską ścianę skalną, do Via Plaisir. Docierając do siatki z pułapką na kamienie, za małym zakrętem kierujemy się w stronę jeziora Garda i dochodzimy do ściany, gdzie po lewej stronie znajduje się trasa „Primavera”. Na końcu muru podążamy dalej ścieżką, aż za niewielkim piargiem dochodzimy do rogu szlaków „Messalina” i „Via Bella e cattiva”. Trasa oznaczona jest kolorem czarnym.

Aby zejść, kierujemy się ścieżką na górze w lewo, następnie ścieżką w dół do Ponalestrasse i tą drogą wracamy na parking.

7-    Przez Settimo Cielo – Val Di Ledro

Idziemy starą drogą, która początkowo przebiega przez krótki tunel, aż do szlabanu, na którym obowiązuje zakaz jazdy. Jedziemy dalej drogą przez krótką chwilę, aż dotrzemy do siatki skalnej, za którą znajduje się ścieżka pod górę. Idziemy tą ścieżką w górę i dochodzimy do filaru z trasą Caino e Abele. Stamtąd idziemy w prawo pod skałę. Schodzimy w zygzakowaty zakręt i docieramy do narożnika pod wystającą ścianą skalną. Nadal pozostajemy dolną ścieżką i za starym kamiennym murem ponownie zbliżamy się do ściany skalnej. Tam idziemy lekko pod górę do skał i do początku wspinaczki przy płycie uderzeniowej, gdzie znajduje się tablica z nazwą trasy.

Aby zejść, kierujemy się ścieżką na górze w lewo, następnie ścieżką w dół do Ponalestrasse i tą drogą wracamy na parking.

8-    Kluckner Sartori – Parete Dallas

Z punktu początkowego Arco/San Martino idziemy ulicą poniżej Parete Dallas. Po lewej stronie żwirowni łąkowa ścieżka prowadzi nas pomiędzy plantacjami, gdzie od razu przechodzimy przez starą żelazną bramę w prawo i dalej wąską żwirową ścieżką pod górę do ogrodu wspinaczkowego. W ogrodzie wspinaczkowym trzymamy się aż do prawej strony, gdzie Kluckner/Sartori jest oznaczony jako ostatnia trasa w ogrodzie wspinaczkowym.

Od wyjścia skręcamy w prawo i idziemy ścieżką wzdłuż krawędzi skały. Następnie idziemy ponownie w prawo wzdłuż kopców ścieżką do szlaku pieszego. Następnie schodzimy szlakiem pieszym do San Martino/Arco.

9-    Ferrata Corna Delle Capre – Jezioro Iseo

Zaczynamy na parkingu przy zjeździe na Splazza di Sopra Alm i podążamy ścieżką w stronę schroniska alpejskiego, mijając je jednak od góry i docierając bezpośrednio do wejścia pod ścianą skalną.

Wskazówka: Jeśli nie dojedziesz samochodem tuż przed Splazza di Sopra Alm, Twój samochód może się tam znajdować. Jeśli zaparkujesz niżej, gdzie droga jest nadal asfaltowa, będziesz musiał zarezerwować więcej czasu na podjazd i zjazd.

Zostaw sprzęt do via ferraty na łące na szczycie Corna delle Capre! Od końca via ferraty, po stromym odcinku C, schodzimy stromo w dół ścieżką przez las. Na dole dochodzimy do szlaku turystycznego, którym następnie kierujemy się do wejścia. Następnie wracamy na parking znaną wcześniej trasą podjazdu.

10- Follia D'Estate - Croce Di Ceniga

Z parkingu kierujemy się na most rzymski i skręcamy w lewo w stronę Monte Colt. Zaraz za tarasami oliwnymi nie kierujemy się dalej w prawo, lecz prosto leśną ścieżką do lasu. Po krótkiej wędrówce ścieżka odchodzi w prawo, którą podążamy pod górę do ogrodu wspinaczkowego. Z ogrodu wspinaczkowego idziemy pod górę wzdłuż ściany i docieramy do Follia d' Estate, która jest jedną z pierwszych wielowyciągowych tras wzdłuż ogrodu wspinaczkowego.

Na końcu trasy możemy zejść w prawo po słabo oznaczonej na czerwono ścieżce i dotrzeć do szlaku pieszego znajdującego się niżej. Schodzimy tą drogą na parking. Alternatywnie można wspiąć się na krzyż szczytowy i dobrze oznakowaną ścieżką wrócić do Cenigi, a następnie przy moście rzymskim skręcić w prawo na parking.

Czy nasz artykuł Ci pomógł? A może masz jakieś pytania lub sugestie dotyczące naszego tematu? Zachęcamy do pozostawienia komentarza poniżej. Czekamy na Twoje pytania, uwagi krytyczne i komentarze i chętnie na nie odpowiemy.